In 2010 enterde ik de wereld van de blogspot. Ik was daar abslouut geen pionier in, maar de bloggers-community kon je zeker niet vergelijken met die van 2018. Er waren slechts een aantal grote bloggers en velen volgden deze "grootheden". De blogcommunity was in mijn ogen een grote groep mensen die elkaar vooral inspireerde.
Het was erg gemoedelijk in deze "online wereld", zonder al te veel pretentie. Een post met een huis-tuin-keuken-foto leverde al snel veel positieve reacties op!
Langzaam zag ik die tendens veranderen; commercie werd belangrijker, het niveau van de teksten, foto's en "look" steeg en het aantal blogspots explodeerde. Bloggers brachten boeken uit en het werd nog meer een beeldcultuur dan het al was. Leuk, maar het had ook mindere kanten.
Mijn bloglovin' leeslijst groeide flink en daar genoot ik ook van. Interieurblogs, kookblogs, DIY-blog etc. Maar aan zelf bloggen kwam ik steeds minder toe. Inspiratie-overload; mede door Bloglovin', Pinterest en Instagram...
Steeds vaker vroeg ik mij af, wat heb ik hier nog aan toe te voegen? Wat is het nut van mijn blog? Ik had, zeg maar een identiteitscrisis op bloggebied ;-) En ik stopte met bloggen.
Hoe is het nu dan met Petits Pirates?
Ik ben nog altijd creatief, want dat geeft me energie, ik doe dat vaak samen met Annemarie van Ladybug en Co. Vorig jaar startten wij met Van de Buuf, waar we, zonder al te veel pretentie, datgene maken wat we allebei leuk vinden. En we hopen dat dat mensen echt blij worden van onze Van de Buuf-spulletjes!We verkopen via Etsy en staan soms ook op een markt, maar mond op mond reclame doet het ook goed.
Mijn Petit Pirates-Pinterest staat vol met lekkere recepten, leuke DIY's en dingen waar ik blij van word. En omdat mijn eigen piraatjes niet zo petit meer zijn, de oudste is 10 en de jongste inmiddels 4, maak ik ook veel dingen met hen samen. We proberen van alles uit. Van "maak je eigen slijm" tot "maak een spinner met hotglue". Met name mijn middelste piraat is er erg bedreven in.
Kortom, het gaat goed met mij en de Petits Pirates. Wie weet is dit wel het begin van een nieuw hoofdstuk hier. We shall see!
